برترین ها در پینگ پنگ در سطح شهرستان

راهیان نور

هشتم محرم

اعضای انجمن اولیا و مربیان دبیرستان نمونه دولتی شهید احمدی روشن

1-خداکرم کلهری(رییس انجمن)

2-احمد زاده محمد

3-علی نوری پور

4-نجف قلی شاهمرادی

5-محمدرضا طالبی

6-محمدکریم الیاسی

7-حسین جعفری

نتایج انتخابات شورای دانش آموزی

1-علی پاپی زاده 83 رأی

2-دانیال استادی 78 رأی

3-ابوالفضل فرجوند 75 رأی

4-فرهاد اله 73 رأی

5-میلاد الیاسی 63 رأی

6-علی امامی 60 رأی

7-رضا اکبری 59 رأی

8-حسن غفاری پور(ذخیره)

9-عباس کلانتری(ذخیره)

ماه محرم تسلیت باد.

یاران کربلا

عَمرو بن جُنادَه نوجوانی از سپاه امام حسین علیه السلام

«عمرو» فرزند «جناده» شهید کربلا است.او در حالی که یازده سال بیش نداشت، پس از شهادت پدرش به خدمت امام آمد تا اذن جهاد بگیرد. حضرت او را اذن میدان نداد و فرمود: پدر این نوجوان در اولین حمله کشته شده است. شاید مادرش کشته شدن او را خوش نداشته باشد.نوجوان گفت: مادرم مرا به جهاد امر کرده است.پس از آن امام به او اجازه جنگیدن داد.

او در هنگام ورود به میدان این بیت را ترنم می‎کرد:

                  امیری حسین و نعم الامیر                      سرور فواد البشیر النذیر

                   علی و فاطمه والداه                            و هل تعلمون له من نظیر(4)

سالارم حسین است و چه نیک امیری، که نشاط دل پیامبر و مژده دهنده (به سعادت) و بیم دهنده (از انحراف و دوری از حق) است. علی (ع) و فاطمه (س) پدر و مادر اویند و آیا مانند او کسی را می‎شناسید؟

 

شهادت عمرو

پس از اجازه امام «عمرو» بی‎درنگ به میدان رفت و پس از کارزاری نه چندان طولانی به شهادت رسید. این نوجوان نیز همانند پدرش در زیارت ناحیه مقدسه مورد سلام امام زمان(عج) است: السلام علی جنادة بن کعب الانصاری الخزرجی، و ابنه عمرو بن جناده؛ سلام بر جناده پسر کعب انصاری خزرجی و فرزندش عمرو پسر جناده.

درسی که می‎توان گرفت: این نوجوان یازده ساله سرمشق خوبی برای نونهالان ماست تا که از همه چیز خود در راه احیای دین حق بگذرند.

حدیث

قال الامام علی علیه السلام :

ما جالَسَ هذَاالقُرآنَ اَحَدٌ الّا قامَ عَنهُ بِزِیادَةٍ اَو نُقصانِ؛ زِیادَةٍ فی هُدًی اَو نُفصانِ مِن عَمًی .

هیچ کس با این قرآن همنشین نشد ، مگر آن که چون از نزد آن برخاست با فزونی و کاستی همراه بود؛ فزونی در هدایت، و کاستی ازکوردلی .                     نهج البلاغه خطبه 176