اعراب به ما آموختند...؟
اعراب به ما آموختند...؟
خبر متواتر و واحد
حدیثى متواتر است که شمار راویان آن در هر طبقه به حدى باشد که تبانى آنان بر جعل حدیث عادتا محال باشد و افاده علم به صدور مضمون حدیث از معصوم کند. خبر متواتر به لفظى و معنوى تقسیم شده است. متواتر لفظى، خبرى است که همه ناقلان، مضمون آن را بیک لفظ نقل کرده باشند و این به ندرت محقق شده است. متواتر معنوى، قدر مشترک مضمون چند خبر است و این معنا فراوان تحقق یافته است.
حدیث صحیح
از نظر قدماى شیعه به حدیثى صحیح گفته مىشود که صدور آن از معصوم قطعى باشد ولو با قراین خارجى، ولى از نظر متأخران حدیثى صحیح است که اولاً : تمامى سلسله سند آن تا معصوم متصل باشد؛ ثانیا : راویان آن در تمام طبقات داراى دو ویژگى وثاقت و امامى بودن باشند.
حدیث حَسَن
«حَسَن» ، حدیثى است که سلسله سند آن متصل و راویانش امامى و ممدوحاند به مدحى که به حدّ وثاقت نرسیده است. اگر بعضى از راویان سلسله سند چنین باشند در صورتى که مابقى صفت رجال حدیث صحیح را دارا باشند به آن نیز حسن گفته مىشود، زیرا نتیجه تابع اخسّ رجال است. از این جهت، حدیث حسن از نظر اعتبار پس از روایت صحیح قرار دارد.
حدیث موثَّق
«موثَّق» ، حدیثى است که، به استثناى شرط امامى بودن ، راویان آن برخوردار از دو رکن پیش گفته در حدیث صحیح باشند. بنابراین اگر سلسله سند روایتى به معصوم متصل و راویان آن ثقه باشند در صورتى که همه یا بعضى از آنها شیعه دوازده امامى نباشند، موثق خواهد بود. حدیث موثق از جهت اعتبار، پس از حدیث صحیح و حسن، درمرتبه سوم قرار دارد.
حدیث ضعیف
به حدیثى «ضعیف» می گویند که هیچ یک از تعریف هاى اقسام پیش گفته، یعنى صحیح، حسن و موثق بر آن منطبق نباشد . به عبارت روشنتر، حدیثى که سلسله سند آن فاقد اتصال باشد ، یا راویان آن افراد مجهول الحال، یا فاسق و دروغگو باشند ، حدیث ضعیف خواهد بود.
حدیث قدسى و تفاوت آن با قرآن
حدیث قدسى حدیثى است که مضمون آن در خواب یا به وسیله الهام به پیامبر صلى الله علیه وآله القا شود و آن حضرت با لفظ خود آن را بیان کند. حدیث قدسى از جهات ذیل با قرآن متفاوت است: 1. مشتمل بر اعجاز نیست 2. در نماز به عنوان قرائت کاربرد ندارد. 3. مسّ آن بدون طهارت جایز است.