چرا نقش قوم بختیاری در انقلاب مشروطه انکار شد؟
انقلاب مشروطیت که در آغاز قرن بیستم در ایران اتفاق افتاد واقعه‌ای بی‌نظیر بود که در سراسر آسیا ایرانیان را ملتی پیشرو و ترقی‌خواه معرفی کرد. در این انقلاب گروه‌های متعدد و مختلفی از ملت ایران نقش‌آفرین بوده‌اند؛ روشن‌فکران، روحانیان، بازرگانان، رهبران ایلات و عشایر و دیگر گروه‌هاست!
نقش ایلات و عشایر، به‌ویژه ایل بختیاری، در انقلاب مشروطیت ویژه و بی‌مانند است. نمی‌توان از حق گذشت که رهبران و خوانین ایل بختیاری اگر چه در مرحله‌ی نظری انقلاب نقش مهمی نداشته‌اند، اما بیش از دیگر ایلات و عشایر در مرحله‌ی دفاع و حمایت از مشروطیت سهم و نقش داشته‌اند که به هیچ وجه نمی‌توان منکر آن گردید.
پس از فتح تهران، محمدعلی شاه به سفارت روس پناهنده شد، ملیون محمدعلی‌شاه را از سلطنت خلع و فرزند خردسالش احمدشاه را به جای او نشاندند، بار دیگر مشروطیت احیا شد و سردار اسعد در اولین کابینه پس از سقوط محمدعلی‌شاه به وزارت داخله منصوب شد. با رسیدن خبر فتح تهران به دست مجاهدان بختیاری وگیلانی و ارمنی، محاصره‌ی شهر تبریز هم پس از ماه‌ها مقاومت شکسته شد، و فاتحان تهران از مجاهدین تبریز دعوت کردند تا به تهران بیایند. ستارخان و باقرخان به همراه جمعی از مشروطه‌خواهان به سمت تهران به راه افتادند، اهالی پایتخت با بستن طاق نصرت به پیشواز آن‌ها رفتند و مجاهدان تبریز در میان شادی واستقبال مردم به تهران وارد شدند.
اما محمدعلی‌شاه پس از برکناری بیکار ننشست و برای بازپس‌گیری تاج‌وتخت خود با حمایت و تجهیز روس‌ها و شاهزاده سالارالدوله به همراه نیروهای اجیر شده چندین بار به تهران یورش آورد، اما حملات آن‌ها با مقاومت سرسختانه بختیاری‌ها و سایر مجاهدین با شکست مواجه شد.
سرانجام، وقتی صمصام‌السلطنه‌ی بختیاری برای سر شاه مخلوع جایزه تعیین کرد، محمدعلی‌شاه برای همیشه از ادعای سلطنت دست کشید و به روسیه پناه برد. از این زمان به بعد بختیاری‌ها به عنوان نیروی ملی مورد توجه و تقدیر قرار گرفتند و نمایندگان مجلس شورای ملی با تصویب مصوبه‌ای به شکلی رسمی از فداکاری‌های این ایل تجلیل کردند.
بختیاری‌ها چه در تهران و چه در شهرستان‌ها قدرت و نفوذ بی‌نظیری به‌دست آوردند آن‌ها چندین کابینه ریاست‌الوزرایی و وزارت داخله و جنگ را در اختیار داشتند و علاوه بر این، حاج‌آقا نورالله نجفی که تا فتح تهران و سقوط استبداد محمدعلی‌شاه، دوست، متحد و هم‌فکر خوانین مشروطه‌خواه بختیاری و به ویژه پسران ایل‌خانی بود، پس از فتح تهران نیز هم‌چنان صمیمیت و خیر خواهی خود را نسبت به خوانین بختیاری حفظ نمود.
شایان