نوستالژی غم انگیز

یادش بخیر با چه شور و حرارتی منتظر پرتاب موشک آبی بچه های مدرسه خودمون بودیم. یه موشک شیک و پیک با طرح پرچم ایران. تشویق بچه ها چقدر ما رو امیدوار به یه پرتاب چند صد متری کرده بود. افسوس که پایان غم انگیزی داشت. فکر کنم موشک جلوی پای خودمون افتاد و چند نفری هم دوش جانانه گرفتن!

آقای حیدری ما سال آینده مسابقات جالب تر و تدارک بهتری بخصوص برای بچه های احمدی روشن میخواهیم. قرار نیست همه ی فوت و فن کوزه گری رو به مدارس دیگه یاد بدی، بعد ما بیاییم تو مدرسه خودمون سوم بشیم.از حالا گفته باشیم که در جریان باشی!