صف صبحگاه و یک پیشنهاد برای سال تحصیلی جدید!
صف صبحگاهی دو سال پیش برای سخنرانی تبلیغاتی دانش آموزان برای انتخاب شوراهای دانش آموزی را خوب بخاطر دارم. یک کار خوب و بیاد ماندنی با برجا ماندن نکاتی ظریف و قابل تامل.
انتهای صف صبحگاهی من به اتفاق آقای محمودی طبق معمول روزهای مشترکی که تایم صبح بودیم نظاره گر سخنرانی دانش آموزان بودیم. دانش آموزان یکی یکی برای صحبت به جایگاه سخنرانی آمدند.بعضی به اختیار بعضی با اصرار آقای فتحی و بعضی با هل دادن و کشان کشان. معترفم سخنرانی کار آسانی نیست و آگاهم که چندان دشوار هم نیست. به مانند هر کاری تمرین و ممارست است که سخنرانان خوب تولید میکند هر چند استعداد ذاتی همیشه جزو نکات استثنایی کار است .بدون اسم بردن از دانش آموز خاصی چند نفری را فوق العاده توانمند دیدم و چند نفری را نیز خوب و و تعدادی را ضعیف. عده اندکی را کم رو دیدم و یاد آن بیت معروف افتادم: " از خرابی میگذشتم خانه ام آمد به یاد/ دست و پا گم کرده ای دیدم دلم(همشهریانم) آمد به یاد. قطعا ضعف در بیان در حضور جمع، در من نوعی تا دیگر دانش آموزان، زاییده ی عدم اعتماد به نفسی است که خانواده و مدرسه بعنوان مسئول اصلی آن، آن را در درون ما پرورش نداده است. حقیر به کرات در مدارس و دانشگاهها همشهریان زیادی _بخصوص شهر گتوند نه شهرستان!- را دیده که به رغم توانمند بودن فوق العاده ی آنها و استعداد برتر آنها نسبت به سایر دانش آموزان و دانشجویان به جهت بیان نه چندان خوب و سخنور نبودن دچار تبعیض و پایمال شدن حقشان شده اند. به عنوان یک پیشنهاد به مدیریت مدرسه، امیدوارم در سال تحصیلی پیش رو جلساتی با هر عنوان به مانند جلسه تبلیغاتی شوراها ترتیب داده تا تمرینی باشد برای بهبود بیان و سخنوری دانش آموزان. تاکید میکنم ما در سطح شهر در تمام سطوح اداری و افراد با سنین مختلف دچار این مشکل اساسی هستیم که امیدوارم این دبیرستان دانش آموزانی را -که تعداد زیادی را در این زمینه فوق العاده توانمند دیدم- به عنوان نسلی که از این حیث نیز سرآمد باشند تربیت کند. به یاری خداوند با ورود به دانشگاه و بازار کار خواهید دید که افرادی با سطح توانمندی تحصیلی خوب در خیلی از موارد با زبان و بیان شیوا در اجتماع، صاحب مشاغل و جایگاه های بهتر و برتر نسبت به افراد با توانمندی تحصیلی خوبتر خواهند شد. موفق و سخنور باشید.
