همراه با سخنان آقای جزایری در ابتدای سال تحصیلی
بسمه تعالی
همکاران گرامی و دانش آموزان عزیز ؛ سلام علیکم ... سال جدید تحصیلی و فرا رسیدن ماه شکوفایی علم و دانش را خدمت شما تبریک عرض نموده و از درگاه خداوند متعال برای شما ، موفقیت و سربلندی روزافزون ، مسئلت می نمایم ...
امسال نیز همچون سالهای گذشته برنامه های متنوعی در حوزه پرورشی تهیه و تنظیم شده که امید است با یاری شما بتوانیم آنها را به مرحله اجرا درآوریم و البته در این راه نیاز به همکاری و مساعدت فکری و عملی همه همکاران و دانش آموزان داریم ...
در ابتدای سال تحصیلی لازم است نکاتی در باره پرورش و تربیت و فعالیت پرورشی خدمت شما عرض کنم .
1-وقتی صحبت از پرورش و فعالیت های پرورشی می شود ، خیلی ها به یاد اجرای مراسمی چون صبحگاه و یا گرامیداشت مناسبت های ملی و مذهبی می افتند ، حال آنکه اگر چه اینها همه جزء برنامه های پرورشی هست ولی تربیت معنایی فراتر و جامع تر از اینها دارد وآن تغییر فرهنگی می باشد . اگر هدف از آفرینش را رسیدن به کمال بدانیم برای رسیدن به این کمال ، باید ذهن و فکر را تغییرداد . به عبارت بهتر اگر در فردی ذهنیت مثبت و مذهبی شکل گرفت ، او فردی مثبت و مذهبی است و به طور خودکار ، همه فعالیت ها و کارهایش نیز مثبت شده و رنگ و بوی دینی خواهد گرفت و طبیعتاً چنین کسی در مسیر کمال قرار گرفته است و به تعبیر امروزی تر « تربیت » بیشتر فعالیتی « نرم افزاری » است ، تا « سخت افزاری » .
2-در تعالیم دینی ، تزکیه و ساخته شدن ، مقدم بر تعلیم و آموزش است ، البته این اولویت و تقدم ، هم برتری « ارزشی » است و هم « رتبه ای » یعنی هم از نظر اهمیت و ارزش و هم از نظر زمانی ، تزکیه و پرورش مقدم بر آموزش است و در واقع یک معلم مانند کشاورزی است که برای کشت خود ابتدا زمین را آماده کرده تا بعداً بذر را در آن بپاشد ، فردی قابلیت و آمادگی تعلیم دارد که از نظر شخصیتی قابلیت و شایستگی لازم را داشته باشد و چنانچه کسی بدون تزکیه ، آموزش ببیند ، برای جامعه عوارض خطرناکی خواهد داشت و ما امروزه در جامعه خود ، خیلی از بزهکاری ها را می بینیم که توسط افرادی صورت گرفته است که « بی سواد » یا « کم سواد » نیستند ولی « تربیت ناصحیحی » داشته اند . علاوه بر این ، با توجه به اینکه نوجوانی سن شکل گیری شخصیت بوده و دانش آموزان ، آینده سازان جامعه هستند ، ضرورت تربیت آنان مشخص تر می شود .
3- نکته دیگر اینکه تربیت محدود به زمان و مکان خاصی نیست . یعنی نباید آن را به سن خاصی – مثلاً تا 15 سالگی – و مکان خاصی – مثلاً منزل یا مدرسه – محدود کرد ، بلکه جریانی دائمی و همیشگی است و همان طور که ما در فراگیری علم و دانش می گوییم : ز گهواره تا گور دانش بجوی ، تربیت ، نیز چنین استمراری باید داشته باشد .
4- مطلب بعدی اینکه متولی تربیت فرد خاصی نیست ؛ یعنی نباید گفت مربی پرورشی یا پدر دانش آموز یا... مسئول تربیت است و دیگران هیچ مسئولیتی در این زمینه ندارند . حکایت زندگی اجتماعی ما ، حکایت سرنشینان یک کشتی است که اگر کسی بخواهد محل نشستن خود را سوراخ کند ، همه سرنشینان آن غرق خواهند شد و بنابراین ، همه باید از سوراخ کردن کشتی جلوگیری نمایند . اجتماع نیز چنین است . اگر همه به وظیفه اجتماعی خود – که در واقع حفظ خود و حریم خود است – عمل کنند ، خیلی از ناهنجاری های اجتماعی شکل نخواهد گرفت و یا چنانچه قبلاً شکل گرفته ، از بین خواهد رفت .
5- نکته دیگر اینکه اگر چه تربیت و انسان شدن ، ارتباط مستقیمی با سواد و تحصیلات ندارد ولی انتظار می رود کسی که تحصیل کرده است از نظر اخلاقی نیز انسان بهتری باشد .
در پایان مجدداً یادآوری می کنم که در امر خطیر و مسیر دشوار پرورش ، از راهنمایی و مشورت های همکاران خوبم و انتقادات و پیشنهادات منطقی دانش آموزان عزیزاستقبال کرده و خود را خدمتگزار آنها می دانم .
به امید اینکه به گونه ای فعالیت کنیم گه دانش آموزان ما که از نظر نمره ، از دیگرا ن برتراند ، از نظر اخلاقی نیز « بهترین » باشند !
معاونت پرورشی دبیرستان شهید احمدی روشن
مهر ماه 1395