در نقد مراسم تقدیر

در نقد مراسم تقدیر از برترین ها

رسم بر این است، هر ساله در تمام مدارس و ارگان های مختلف جهت تقدیر از برترین ها مراسمی برگزار شود. گو اینکه در پاره ای از اوقات این مراسم نمادین و یا بسیار ساده باشد. دبیرستان احمدی روشن نیز از این قاعده مستثنی نیست و هر ساله مراسمی را در تالار اداره ی فرهنگ و ارشاد، جهت تقدیر از ممتازین در حوزه های مختلف، برگزار مینماید. حقیر تنها به عنوان یک مطلع و همکار نزدیک مدیرت آموزشگاه، ذکر چند نکته از این مراسم را خالی از لطف ندیدم.

·        این مراسم به میزبانی دبیرستان نمونه دولتی برگزار میشود و تمام مدعوین آن از طرف آموزشگاه به این مراسم دعوت میشوند و دخل و تصرف در تعداد مدعوین به عهده خود آموزشگاه است.

·        هزینه ی دریافتی تالار از برگزاری این مراسم در مقابل سرویسی که ارائه میدهد، ناچیز میباشد.

·        در طی سالیان گذشته، بیش از 50 درصد دانش آموزان چه به عنوان نخبه های آموزشی، پرورشی، ورزشی، تلاشگر و عناوین مختلف مورد تشویق قرار گرفته اند. پس این مراسم صرف تشویق تعدادی محدود برگزار نمیشود و جامعه ی آماری زیادی را در بر میگیرد.

·        هزینه ی جوایز از منابعی غیر از هزینه ای دریافتی از دانش آموزان تامین میشود. با علم به اینکه مجموع جوایز چیزی کمتر از یک میلیون و کمی بیش از نیم میلیون تومان است. با یک تقسیم ساده مبلغ بر تعداد نفرات میتوان دریافت که جایزه ی این مراسم بسیار ساده- اما شیک -میباشد. قطعا هزینه ی برگزاری کلاس های فوق برنامه جای خود را دارد.

·        تعدادی از دانش آموزان مدعی هستند تشویق ممتازین در حضور خانواده ها به لحاظ روحی و روانی تاثیر بدی بر دیگر دانش اموزان دارد. بیاییم نیمه ی پر لیوان را ببینیم. چرا از منظر دیگر نگاه نکنیم. محمدرضا قاسمی به عنوان دانش اموزی که سال اول بر روی سکوی اهدای جوایز نرفت میگوید این مراسم را بهترین محرک و انگیزه برای خود  دانستم و سالهای بعد جزو ممتازین بر روی سکو رفتم. با این فرضیه که تشویق دیگران موجب سرخوردگی گروهی دیگر میشود، از این پس باید درب دکان تشویق را تخته کرد هر چند قبول دارم به لحاظ احساسی و عاطفی شاید تعدادی از دانش آموزان حساسیت پذیری بیشتری دارند، که امیدوارم این حساسیت و احساسات پاک را در جهت بهبود روند تحصیل خود بکار ببرند. قطعا مدیریت آموزشگاه بازخورد این مراسم را از اولیاء و دانش آموزان گرفته که در صدد برگزاری هر ساله ی آن است و این مراسم باید یک موتور محرک برای دانش آموزان باشد. نکته ی دیگر اینکه در سطرهای بالا به این موضوع اشاره نمودم که بیش 50 درصد دانش آموزان مورد تشویق قرار خواهند گرفت.

·        و جان کلام اینکه برگزاری هر مراسمی طبعا با ایراداتی همراه است، همچنانکه محاسنی نیز دارد. برآیند این مراسم باید بازخوردی مثبت داشته باشد که امیدوارم چنین باشد. بنده نه به عنوان متولی این مراسم، بلکه به عنوان دبیری که سعی نموده ام در کنار این مراسم و برای بهبود کیفیت کار با دیگر دوستان همکاری کنم، تابع نظر مدیریت آموزشگاه در برگزاری این قبیل آیین ها هستم. امیدوارم با دید مثبت به این گونه مراسم نگریسته شود. پایان