به بهانه ی حضور دکتر نظرپور در مدرسه؛ رمز ماندگاری
· پدر بزرگم را میگویم. خدا بیامرزدش و رفتگان شما را هم. تا آن اواخر نه نوبت رعایت میکرد و نه در قید ویزیت بود و نه دفترچه بیمه همراه میبرد و نه ... . انگار نه انگار جمعیتی به انتظار نوبت قبلی در سالن انتظار نشسته. یک راست از درب ورودی که میرسید، مسیر اتاق دکتر را در پیش میگرفت. کاری به این نداشت که بیمار داخل اتاق پزشک، غریبه باشد یا آشنا. یک راست میرفت داخل و میرفت سر اصل مطب. منشی ها دیگر به این نوع رفتارش عادت کرده بودند. از مزایای دکتر بودن خواهرزاده اش به بهترین شکل ممکن استفاده و یا سوء استفاده میکرد. اصولا غریبه های معترض به این بی قانونی خدابیامرز، بعد از کوتاه زمانی اصل مطلب را در میافتند و بیخیال اعتراض میشدند. دکتر هم با خونسردی و حوصله ی تمام میپذیرفتش. نه اینکه دایی اش بود، که روش او (دکتر) در برخورد با عمده ی بیماران چنین است. با هر که همکلام شوی حتما موردهایی از این دست دارد – و شاید هم حاد تر- که وقت و بی وقت دکتر را به بالین خود و یا مریضش کشانده و یا او را در اوج زمان استراحت از خانه اش بیرون کشانده. ساعت دوی نصف شب زمستان تاریک و دوی بعد از ظهر تابستان سوزان و ویزیت بیماران با خوشرویی، برایش امری است عادی و پر تکرار. در نقل این گفته ها روی سخنم با دانش آموزان دبیرستان نمونه دولتی احمدی روشن است که حتما برخی از آنها در مشاغلی اینچنینی مشغول به کار خواهند شد. چه خوب است انسان بر اصل و ریشه اش بماند، نظیر دکتر نظرپور از خانواده ای اصیل. دکتر از این جهت احترام ویژه ای در نزد مردم منطقه دارد که در کنار تخصص فراتر تحصیلش، متانت و خونسردی و سعه ی صدرش در برخورد با بیماران نمونه است. با تمام کمبودها در این شهر مانده تا به این نسل خدمت کند. پزشکانی دیگر نیز هستند با تخصص های اینچنینی و شاید هم با مرتبه های علمی بالاتر اما ماندگاریشان به مراتب کوتاه تر و کم دوام تر است، چه که جدا از مردم و بالاتر از عامه ی مردم، جایگاهی حبابی برای خود ساخته اند و مرزهایی خیالی بین خود و توده ی مردم کشیده اند. دکتر نظر پور را دوست داریم و قدردان زحماتش هستیم و دکتر نظرپورهای آینده که از دل این خاک و از بطن این مدرسه بیرون خواهند زد و منش دکتر نظر پور را در پیش گیرند را نیز دوست خواهیم داشت. رمز بقا و رمز ماندگاری، ماندن در دل توده ی مردم است و رنج آنها را رنج خود دانستن.جوادی پور/.