امتحان دم عید؛ داروی بدمزه !!
چند روزی میشد که دائما نظرات انتقادی دانش آموزان را در اعتراض به امتحانات قبل و بعد از عید میخواندم و به لحظه آنها را برای آقای فتحی ارسال میکردم. با وجودی که حقیر به عنوان دبیری که در این ماجرا چندان ذی نفع نیستم، لازم دیدم محاسن و معایب اینگونه امتحانات را با خودم مرور کنم و با شما در میان بگذارم. دانش آموزان گرامی همیشه این نکته را در نظر داشته باشند که امتحان بسان یک داروی شفا بخش همیشه با خود مزه ی تلخی به همراه دارد، پس اینکه به لحاظ زمانی کمی اینطرف تر یا آنطرف تر گنجانده شود بر روی اصل ماجرا چندان تاثیر ندارد. در موافقت با برگزاری اینگونه امتحانات باید گفت که در صورت نبود پرسش و امتحان در این برهه ی زمانی، با توجه به دوری دوهفته ای دانش آموزان از درس و مدرسه، قطعا هفته ی منتهی به عید و بعد از تعطیلات به کسالت و بطالت سپری خواهد شد و رسما کتاب ها تعطیل خواهد شد. چه بسا در شروع سال جدید نیاز به دو سه هفته ای میباشد، تا دوباره ریتم کلاس و درس به روال گذشته برگردد و به قولی موتور محرک دانش آموزان روشن شود و آنجاست که کمی از زمان عقب می افتند. موافقان برگزاری امتحانات همچنین تعداد اندک فصول تدریس شده و سبکی آنها را دلیلی دیگر ذکر میکنند و معتقدند زمان زیادی از دانش آموزان گرفته نخواهد شد و همچنین تعداد کم امتحانات نیز از محاسن دیگر آن است. اما منتقدان که عموما دانش آموزان هستند، بی حوصلگی های قبل از عید، دید و بازدیها و شلوغی های معمول قبل از عید را مهمترین دلیل برای بی انگیزگی خود میدانند و معتقدند تمرکز کافی برای مطالعه ندارند و اعتقاد دارند خود دبیران نیز با توجه به شروع تعطیلات با تمرکز کافی سوالات با کیفیت طرح نخواهند کرد. امیدوارم بتوانم پس از پایان امتحانات بازخوردی از نتایج آن را در وبلاگ درج کنم تا مشخص شود کفه ترازو به سمت کدام گروه از منتقدین سنگینی میکند. شاید راه حل میانه چاره ی کار باشد! جوادی پور
