تنها تشویق؟؛ حرفت را قبول ندارم
دانش آموزان گرامی سلام.
در تبیین روش تدریس و معلمی ام تشویق جایگاه ویژه ای دارد. چه اینکه بارها شخصا و جدا از مدرسه، دانش آموزان بسیاری را تشویق کرده ام بات استحقاقشان. اما قطعا همانگونه که تشویق بخشی از نظام تربیتی و رفتاری است، تنبیه و جریمه نیز گاهی نقش تشویق و حتی بهتر از تشویق را بازی میکند، که برخی اوقات برای جلوگیری از بروز خطا و نهادینه شدن یک رفتار غلط در دانش آموز بکار برده ام. امروز و فرداها، اگر به هر دلیلی دانش آموزی توسط دبیری جریمه شد و خواهد شد، باید بداند اهمیت جایگاه او در نزد دبیر، او را وادار به جریمه کرده، که قطعا اگر آینده ی رفتاری دانش آموز برای دبیر مهم نبود با چشم پوشی از خطاها و عبور از خطاها میتوانست نقش یک معلم خوب پوشالی را بازی کند که در کوتاه مدت محبوب دانش آموزان است و در دراز مدت مغضوب و خود دانش آموز نیز ضربات جبران ناپذیر رفتاری میدید. در جامعه ای که بعدها بدان ورود خواهید کرد مکررا خواهید دید افرادی که با چشم پوشی از خطاها برای خود جایگاه پوشالی و تو خالی انسان خوب ساخته اند که با اندک نسیمی این جایگاه ویران میشود. اما جایگاه افرادی که تشویق و تنیبه و جریمه را توامان بکار برده اند، جایگاهی مستحکم است. جایگاهی که جامعه را نیز بر پایه های استوار نگه میدارد.
ختم کلام، دانش آموز خوب و گرامی ام اینکه دبیری به هر دلیلی تو را جریمه کرد رنجیده نشو و اطمینان داشته باش آینده ی رفتاری ات برای او، از چنان اهمیتی برخوردار بوده که سعی در کنترل آن داشته.جوادی پور/.
